Jestem, ale Ty nie wracaj do domu

 

   Na urlopie byłem.

Rodzinę odwiedziłem.

Na weselu się wybawiłem.

Ciało na słonku opaliłem i się zmyłem.

Do pracy wróciłem.

Plany nadgoniłem 

...i się zmęczyłem :P

   Na tydzień majowy przyjechał mój Mąż Odlotowy.

Radosne dnie z Nim spędziłem,

a dziś z wielkim smutkiem na stację Go odprowadziłem :(

Takie to życie bywa przewrotne, że raz z radości, a raz z żalu łez moknę :(

   Tak w skrócie minęły ostatnie trzy tygodnie.

Czas płynie nieubłaganie szybko.

Jest maj- najpiękniejszy miesiąc w roku.

Jest wolny świąteczny dzień, a mimo to radość całkowicie ze mnie uszła.

Zawsze tak mam kiedy rozstaję się z Hanym.

Zawsze też tłumaczę sobie, że każde chwilowe pożegnanie jest po to, by znowu mogło nastąpić powitanie.

Z tym, że kolejne dopiero na przełomie czerwca i lipca, a więc latem.

   Nie pisałem dawno, więc i nie napisałem jeszcze, że plany wakacyjne nam się zmieniły.

Spontanicznie dosyć.

Hany przed przyjazdem do mnie wylukał fajną ofertę wczasów w Gdańsku.

Nigdy nie byłem w Gdańsku, a z przyzwyczajenia i sentymentu do gór myślałem, że do końca życia nie zrezygnuję.

A jednak!

Oferta okazała się na tyle fajna, że obaj trwamy w przekonaniu, że to będą bardzo fajne wakacje.

A zatem po czterech latach systematycznego oglądania Zakopanego, zobaczymy morze :)

Tym razem liczę na opaleniznę na całym ciele, wszak w góry ciężko wychodzić tylko w kąpielówkach :D

Udanej niedzieli wszystkim, a Hanemu szybkiej i bezpiecznej drogi.

Kocham Cię i tęsknię :*:*:*